نیکوس کازانترکیس گفته : " بزرگترین اشتباهی که در زندگیم انجام دادم

این بود که در نوجوانی به یک پروانه کمک کردم از پیله اش بیرون بیاد ،

پروانه تلاش می کرد و من باشکستن پیله به او کمک کردم پروانه بیرون آمد

 اما چند دقیقه بعد مرد .نمی دانستم که این دخالت من

 یک روند طبیعی رو بهم میزند "
کازانترکیس می گوید که هیچگاه در تمام عمرش

به این اندازه احساس پشیمانی نکرده است .
خـــــداجون کمکمون کن تا بفهمیم و یاد بگیریم که مرز دخالت کردن

 در زندگی  آدمها به بهانه کمک کردن به اونها تا کجاست ؟

 مرزی که چیزی رو نشکنه ، مرزی که ویران نکنه .

خوش به حال غنچه های نیمه باز

بوی باران بوی سبزه بوی خاک
شاخه های شسته باران خورده پاک
آسمان آبی و ابر سپید
                                                    برگهای سبز بید                                                     
عطر نرگس رقص باد
نغمه شوق پرستو های شاد
خلوت گرم کبوترهای مست
 نرم نرمک می رسد اینک بهار
خوش به حال روزگارا
 خوش به حال چشمه ها و دشت ها
خوش به حال دانه ها و سبزه ها
خوش به حال غنچه های نیمه باز
 خوش به حال دختر میخک که می خندد به ناز
 خوش به حال جام لبریز از شراب
 خوش به حال آفتاب
 ای دل من گرچه در این روزگار
 جامه رنگین نمی پوشی به کام
باده رنگین نمی نوشی ز جام
 نقل و سبزه در میان سفره نیست
 جامت از ان می که می باید تهی است
ای دریغ از تو اگر چون گل نرقصی با نسیم
ای دریغ از من اگر مستم نسازد آفتاب
 ای دریغ از ما اگر کامی نگیریم از بهار
 گر نکویی شیشه غم را به سنگ
     هفت رنگش میشود هفتاد رنگ

فریدون مشیری

من دنیا را با تمام زشتی زیبایی دوست دارم و با تمام وجود درکش خواهم کرد
… آسمان را دوست دارم چون آبی ست رنگ محبت
… خورشید را دوست دارم چون گرم و صمیمی ست
 …ابر را دوست دارم چون همچون دلم گرفته ست
 …باران را دوست دارم چون پاک است
 …خیس شدن زیر باران را دوست دارم چون همدل با قطره ها شدن است
… باران را از پشت پنجره دوست دارم چون گرمی اش را روی گونه های سردم حس می کنم
… مه را دوست دارم چون هیچکس و هیچ چیز را جز روبه رویم نمی بینم
… خاک را دوست دارم چون وجودم از اوست
 …درخت را دوست دارم چون لطیف و پر بار است
… رود را دوست دارم چون صاف و ساده است
… کوه را دوست دارم چون نماد استقامت تنهایی ست
… گل را دوست دارم چون در حد اقل عمر کمش زیباییش را نشان می دهد
… نسیم را دوست دارم چون روح خسته ام را نوازش می دهد
… باد را دوست دارم چون مرا به سوی تو می آورد
 همه اینها را دوست دارم چون در آن خدا را می بینم …

خداحافظ.
[عناوین آرشیوشده]