مرضيه دوست داشتني
ياس سفيد من
نمي دانم چگونه مي توان نبودت را با گلهاي ريز و درشت خاطرات پر كرد؟
شايد نوشته ها و حرفهاي به دل نشستني ات ياري ام كنند.
روزهاي با تو بودن را از ياد نمي برم كه از حرفهايت بسيار آموختم و با زمزمه هايت بسيار مانوس شدم.
به قدر خود حرفهايت را فهميدم.
نمي گويم نرو كه شايد سكوت گوياترين حرفها باشد.
اما مي خواهم كه از ياد مبر كلبه ياس سفيدت را كه مرا به آن راه دادي و با چاي داغ پذيرايم بودي.
روزهاي باهم بودن را از ياد مبر
برايم ياس سفيد خاطره اي شيرين و فراموش نشدني است.
با آرزوي بهترين ها
پيروز باشي و سرفراز
