سلام
يه دفعه ديگه هم اومدم ولي كامنت دونيت باز نشد...
نوشته هات مثل هميشه زيبا و دلنشين بود ، گاهي وقتا بهترين كمك به ديگران ، تنها گذاشتنشونه . اينطوري اونا فرصت پيدا ميكنن ياد بگيرن كه رو پا خودشون وايسن....
شاد باشي
تا بعد