از او مي خواهم دلمان را به قدر عظمت خويش وسعت بخشد تا تاب آوريم اينهمه دلتنگي را.اينهمه از ياد بردن خوبي ها را.اينهمه قانون شكني را.
كاش اينقدر درحسرت خوبي وخوب بودن روزگار نمي گذرانديم وكاش به قدر تمام بدي هايي كه كرده ايم وديده ايم خوبي را ياد مي گرفتيم.شايد هم ياد گرفته ايم اما از ياد برده ايم.چه مي شود آدمي را با دنيايي كه براي خود ساخته؟!
